ခ်စ္သူေရ
ေဟာဒီ ေကာင္းကင္ တစ္ရိုးက
ေရခိုးေရေငြ႕ အိုးၾကီးကို
မိုးတိမ္လို႕ ေခၚၾကေလရဲ႕။
ကိုေရႊမုတ္သံုေလက
သူေၿခေထာက္ကို သူဂရုမစိုက္
အိုးၾကီးကို တည္႕တည္႕ ၀င္တိုက္တယ္။
အိုၾကီးလည္း ဗိုက္ပြင္႕ ကြဲေၾက
ေသပါေလေရာ။
အိုးၿခမ္းကြဲထဲကေန
ေရစက္ေတြ ေရစက္ေတြ
၀င္း၀င္းလက္လက္
လင္းတစက္စက္ စီးၿဖိဳင္ ညႊတ္က်။
ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ေၿမနဲ႕
ေစာင္႕ေနတဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္ေတြလည္း
သြားရည္တၿမၿမ
ပါးစပ္ၾကီးေတြ ၿပဲလန္ေအာင္ ဟလို႕ေပါ႕။
အို ခ်စ္သူေရ
ဟိုးအေရွ႕မွာ မိုးေတြ ရြာၿပီ။
လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ္႕ဖာသာ ေလ်ွာက္ရဲရမယ္ကြယ္႕။
ငါတို႕ရဲ႕ မိုး
ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိမ္႕ဂ်ိမ္႕ လွပ
သူ
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ရြာခ်ပါေစလားကြယ္။
တာရာမင္းေ၀
“မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ” မွ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
i love this poem so much!
လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ္႕ဖာသာ ေလ်ွာက္ရဲရမယ္ကြယ္႕။
Very good!
Thanks all for all posts on this site.
Post a Comment