တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ . . .
ဒီ လကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။

တခ်ဳိ႔လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြေႀကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက . . .
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေႀကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

``သြားေတာ့မယ္ေနာ္ . . .
ကံႀကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့´´လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မႈိုင္းညဳိ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာ္စရစ္ခဲေတြ အၿပဳိင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရုိင္းေတြ ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ျပာညဳိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ . . .
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လုိက္တယ္။

ဒီည . . .
ေနာက္ည . . .
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလုိက္ပါတယ္။

``ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌´´
နတ္သူရူးေတြ ႀကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ - -အက္ - -ေၾက - -ကြဲ . . .
မင္နီေတြနဲ႔ `ရဲ´လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။
တာရာမင္းေ၀