တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ

ျပာ၀င္း၀ိုး၀ါးတဲ့
ေဆာင္းႏွင္းမ်ားကသာ
သမိုင္းရဲ့ ဘာသာစကားျဖစ္မယ္ဆိုရင္
တလိမ့္လိမ့္ ခယြင္းတဲ့
ေသြးႏွင္းစက္ေတြ
တို ့ေျမမွာ မွိုင္းမွိုင္းေ၀ေရာ့မယ္။

ေသသူရဲ့ အရိုးေတြက
ရွင္သူကို ဘာလုပ္ရ မယ္လို ့
အံ့ခ်ီးဖြဖြ ရည္ညႊန္းၾကတာ
သမိုင္းလို ့ဆိုရမယ္။

ရာဇ၀င္ဆုိးရဲ့
အရိုးတြန္သံ
ဘယ္သူ ့ထံပါး
သယ္ေဆာင္သြားမလဲ ႏွင္းတို ့ရယ္။

ဒီဘက္ ကမာၻေခတ္ရဲ ့
ရဲရင့္တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းဟာ
တုိ ့ျပည္က ေက်ာင္းသားအေလာင္းေတြဆီမွာ ရွိိတယ္။

သားေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အေမကို
သူ ့ေအာက္က ေျမက
"ေမေမ"လုိ ့ တုိးတိုးေလးေခၚေနတယ္
ေမေမရယ္ ေမေမရယ္ ေမေမရယ္ ။

ဇာဘုရင္ရဲ့ စနစ္ဆုိးေၾကာင့္
ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ရတဲ့
ရုရွားမေလးဟာ
အိပ္ရာထဲမွာ ငိုေနတယ္၊

ေန၀င္းရဲ့ စနစ္ေၾကာင့္
သူပုန္ျဖစ္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ
လမ္းမေပၚမွာ တုိက္ပြဲ၀င္ေနတယ္။

ဒီေန ့ပြဲဟာ
ရွံဳးရွံဳး ႏုိင္ႏိုင္
ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းသာ အဓိက ဆုိတ့ဲ ပြဲမဟုတ္ဘူး
သူေသကိုယ္ေသ အၿပိဳင္ႏႊဲ
၀ိညာဥ္ခ်င္း ရိုက္ခြဲတဲ့ ပြဲ ျဖစ္တယ္။

"ေဟ့ ၾကိဳးစင္"
ငါ ရင္ေကာ့ၿပီး လာခဲ့မယ္။

ေ႐ႊဘုန္းလူ