င့ါကိုေတာ့ ခြင့္ေတာင္းသင့္ပါတယ္
ငါ့ႏွာေခါင္းေပၚတက္ၿပီး
ဘယ္သူလာ အသက္႐ႈေနတာလဲ ..
မင္းကသာ
ဟုိဘက္က အပ္နဲ႔ မမႈတ္ဘူးဆိုရင္
မင္းလက္ထဲကေျပာင္းကို
ဒီဘက္က ငါေခ်ာင္းၾကည့္ရဲမွာပါ .. ။
ငါက ..
ေတြ႕ေနက်၊ ျမင္ေနက်၊
႐ိုး႐ိုးလူမ်ိဳးေပါ့
ပန္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာက္႐ိုးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
အရမ္းလာပစ္ေပါက္ရင္ေတာ့
ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေလ ..။
ေဆာင္းတစ္ခုမွာ
ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏွင္းတစ္စက္လို
စာရင္းလည္းမရွိ၊ နံပါတ္လည္းမသိ
ဘယ္အထိမွလည္း မႀကီးက်ယ္ပါဘူးကြယ္ .. ။
ငါက ... သာမညလူ .. ။
ငါက ... ေယဘုယ်လူ ..။
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလို
အေရခြံတစ္ထပ္ ခြာလိုက္ရင္ပဲ
အထဲမွာ ဘာမွက်န္မွာ မဟုတ္တဲ့လူ ... ။
ဘယ္သူကမွ မသိဘူး ဆိုရင္ေတာင္
ငါ့ကိုယ္ငါေတာ့ သိတာေပါ့
သိပ္ကို သိတာေပါ့ကြယ္ .. ။
(ဒီဇင္ဘာ + ဇႏၷ၀ါရီ ၁၉၉၇+၉၈)
တာရာမင္းေ၀
ကဗ်ာကိုးကား - http://lanolay.150m.com/tymw_norm.html
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
It's one of my fav poem..
I still remember the words ..
sigh ..
deep condolence for his bereaved family ..
အေရွ႕ျမိဳ႕ရိုးမွ မိုးေရစက္မ်ား လံုးခ်င္း၀တၳဳက ကဗ်ာေလးဟုတ္
ဒီကဗ်ာေလးလဲၾကိဳက္ဖူးတယ္ ၾကိဳက္ခဲ႕တယ္
Post a Comment